Święta, Święta i po Świętach… tegoroczne uważam, za bardzo udane, fantastyczne, bo spędzone z moimi kochanymi chłopakami :).

Wigilię spędziliśmy po trochu u jednych i drugich rodziców. Filipek miał niesamowitą frajdę gdyż spotkał dzięki takiemu tokowi zdarzeń Mikołaja dwukrotnie!

Rodzinna, ciepła atmosfera sprzyjała przemyśleniom i zadumie, a jednocześnie takie emocje przeplatane były zabawą z dziećmi, bez których Święta byłyby monotonne. Filipek spotkał swojego braciszka ciotecznego i miał okazję by w jego towarzystwie bawić się i szaleć.

Oczywiście nie muszę tu wspominać o tym, jak wiele wspaniałych prezentów otrzymał mój Syneczek ;). Razem z tatusiem mają frajdę nadal, choć minął już tydzień.

Tatuś Filipka od pół roku planował zakup dużej, zabawkowej koparki i… jest! Filip bardzo się z niej cieszy, a tata jeszcze bardziej. Teraz tylko czekamy do wiosny by kopara zawitała w naszej ogródkowej piaskownicy.

W Święta Bożego Narodzenia odwiedziliśmy rodzinkę, wręczyliśmy dzieciom prezenty i czerpaliśmy z tego dnia tyle ile się dało, bo w drugi Dzień Świąt T., miał dyżur w pracy L.

Całe Święta wpatrujemy się w naszą ukochaną choinkę i delektujemy zapachem pierników, które razem z Filipkiem upiekłam na ostatni dzwonek ;).

Drugi Dzień Świąt byliśmy z Filipkiem we dwoje. Spadł puszysty śnieżek i choć było go niewiele to napełnił moje serducho ogromną radością. Byliśmy z Filipkiem na spacerze z wózeczkiem. Po powrocie ze spaceru Filipek miał okazję zapoznać się z materią, jaką jest śnieg. W zeszłym roku o tej porze Filip miał 8 miesięcy i choć widział śnieg to nieba rdzo orientował się o co w tym chodzi i czemu wszyscy się tak nim zachwycają. Tym razem było inaczej. Gdy tylko stanął swoimi małymi stópkami na śniegu na jego buzi zagościł uśmiech. Był tak pochłonięty, zafascynowany widokiem białego puchu, jakby zobaczył kopalnię diamentów J. Cudowny był to dla mnie widok gdy mogłam z nim przeżywać jego zachwyt i podziw ;).

Święta tak szybko się skończyły, ciekawe jak to będzie za kolejny Rok :)